Een reis naar de Dolomieten

Ik heb mezelf nooit echt als fietser beschouwd, ook al fiets ik al mijn hele leven. Aanvankelijk hield ik niet eens van fietsen. Maar na verloop van tijd begon ik het ritme van het trappen te waarderen. Het is verbazingwekkend wat een fiets en een paar tassen je kunnen brengen. Italië, een perfecte vakantiebestemming met heerlijk eten, over het algemeen goed weer en prachtige natuur leek me de ideale plek om naartoe te fietsen.  

Het idee is ontstaan door mijn werk als freelance fotograaf, waarbij ik veel moet reizen, meestal met het vliegtuig. Ondanks mijn werkverplichtingen voel ik me vaak schuldig als ik op Schiphol sta. Hoe geweldig zou het zijn om een keer niet te hoeven vliegen? Met mijn fotografie wil ik mensen inspireren en motiveren om naar buiten te gaan en de wereld op een bewuste en duurzame manier te verkennen. Waarom zou je die twee niet combineren? Reis op de fiets, geniet van het buitenleven en ga op avontuur. 

En zo ontstond het idee om naar de Dolomieten te fietsen, Lago di Braies, een toeristische hotspot waar veel mensen naartoe vliegen. Ik deelde mijn idee met vrienden en familie, die me meestal voor gek verklaarden. "Ted, je gaat toch niet alleen naar Italië fietsen; je bent er niet eens voor getraind." Maar Hanna was de eerste die enthousiast reageerde. Haar eerste vraag was: "Kan ik meedoen?"

Een paar maanden later gingen we allebei op de fiets richting de Dolomieten, we begonnen bij The Shore in Scheveningen, een plek die voor ons beiden als thuis voelt. 

De eerste paar dagen waren even wennen. Je merkt al snel kleine ongemakken van de hele dag fietsen. Ik had nog nooit meer dan 80 km op een dag gefietst. Mijn kont begon pijn te doen, maar het was bijzonder om ons kleine land vanuit een ander perspectief te zien. Op de tweede dag gingen we de grens over naar Duitsland, met Düren als eerste stop. Daar namen we een rustdag.  

De volgende negen dagen bracht ik door in Duitsland, een land dat ik zelden bezocht en dat ik grijs en saai vond. Maar na die negen dagen moest ik mijn woorden terugnemen. Duitsland heeft een prachtige natuur en verraste me enorm. Een van mijn favoriete delen was de route langs de rivier de Lech op dag 12. We fietsten voornamelijk over grindpaden door bossen, langs de Lech, weg van de drukte en ondergedompeld in de natuur. Na een paar uur stopten we voor een korte pauze en namen we een duik in het ijskoude water. Het was een korte rit, dus we hadden genoeg tijd om te genieten van alles wat we tegenkwamen. 

Ondanks de schoonheid van Duitsland had ik uiteindelijk het gevoel dat er iets ontbrak. De reis door Duitsland begon te slepen en sommige dagen voelden bijzonder lang aan. Het regende meer, de campings werden minimaler en ik kreeg al snel een achillespeesontsteking waar ik dagelijks last van had. Ik snakte naar dat bord pasta dat in Italië op ons stond te wachten.

De bergen kwamen dichterbij en op dag 15 fietsten we eindelijk Oostenrijk in, een hoogtepunt! We beklommen onze eerste bergpas, een steile klim waar ik me al lang zorgen over maakte. We fietsten op het fietspad naast de weg, waar verschillende automobilisten naar ons toeterden, vrachtwagenchauffeurs, toeristen en de lokale bevolking. "We doen toch niets verkeerd, Han?" vroeg ik. Maar Hanna verzekerde me dat ze ons aanmoedigden. Ik kreeg kippenvel en voelde meer energie om door te gaan. 

Na twee dagen in Oostenrijk staken we de grens met Italië over, Zuid-Tirol in. Het was een moment dat ik nauwelijks heb vastgelegd. Plotseling vloog de tijd voorbij. Het ene moment kun je niet wachten om de finish te bereiken en het volgende moment ben je er zo dichtbij dat je de tijd wilt stilzetten. Mensen volgden onze reis, deelden in onze opwinding en plotseling waren we er. Op dag 19, na de laatste uitdagende klim, kwamen we aan bij het Lago di Braies, ook bekend als Pragser Wildsee, een populaire toeristische plek. Normaal gesproken ben ik geen fan van zulke plekken, maar Lago di Braies is bijzonder. Het kristalheldere blauwe water, omringd door prachtige bergen, is magisch, zelfs op regenachtige dagen. 

Omdat het zo'n toeristische plek is, is fietsen er verboden. Maar ons avontuur zou niet compleet zijn zonder een foto met onze fietsen bij dit prachtige meer. Bovendien hadden we niet 1.353,31 kilometer gefietst om het einde te missen. Dus namen we de foto en droegen we zelfs onze fietsen op de laatste klim, een wandeling van 100 meter naar een berghut waar we het heerlijke bord pasta aten waar we de afgelopen 19 dagen naar hadden uitgekeken. 

Dit was een ongelooflijk bijzondere reis. 19 dagen, 1.353,31 kilometer en 8.400 hoogtemeters, dat was het avontuur dat ik samen met Hanna van Gerven beleefde. Je lichaam kan veel meer aan dan je denkt. Met een beetje vastberadenheid kun je alles bereiken. De pijn en vervelende momenten verdwijnen snel. De zware beklimmingen verdwijnen zodra je het uitzicht ziet, daar doe je het voor.

Ik zal de mensen die we onderweg hebben ontmoet nooit vergeten. Ik ben niet erg spiritueel, maar geloof sterk in karma, wat komt, komt. Deze reis heeft dat weer bewezen. De man bij de bakker die ons brood betaalde nadat ik uitgeput op de grond zat voor de supermarkt. De oudere man die een chocolademuffin kocht en zei: "Dit helpt je om goed te slapen en geeft je energie om te fietsen." Alle vriendelijke mensen die ons ontvingen, de toeterende auto's, de medefietsers en bike-packers, de kleine gesprekjes met vreemden en de lieve berichtjes die we ontvingen via social media. 

Een prachtige reis die ik zo weer over zou doen. Het bevestigde hoe sterk ons lichaam kan zijn, hoe je met een beetje doorzettingsvermogen alles kunt bereiken, hoeveel geweldige mensen er nog op de wereld zijn, hoe bijzonder de natuur is, niet alleen duizenden kilometers van huis maar ook in onze eigen achtertuin, en hoe dankbaar ik ben dat ik gezond ben en zulke avonturen kan beleven. Een reis waarvan ik zou willen dat iedereen hem kon maken. 

Een beetje natuur, wat beweging en frisse lucht kunnen wonderen doen voor een mens. Spring dus op de fiets, of je nu 1.353,31 km fietst of slechts 10 km. Elke pedaalslag is een stap naar avontuur.